ارزیابی یافته های پلی سومنوگرافی در بیماران مبتلا به آپنه انسدادی حین خواب با و بدون خواب آلودگی طی روز

مقدمه: سندرم آپنه انسدادی هنگام خواب یکی از بیماری های شایع و پر عارضه خواب است. خواب آلودگی بیش از حد روزانه یکی از علایم مهم در این بیماران است. آپنه انسدادی هنگام خواب و خواب آلودگی بیش از حد ناشی ازآن می تواند منجر به افزایش بروز تصادفات مرگبار رانندگی شود. در این مطالعه ارتباط بین خواب آلودگی بیش از حد روزانه و متغیرهای مختلف پلی سومنوگرافی در بیماران دچار آپنه خواب بررسی می گردد. روش بررسی: این مطالعه به صورت گذشته نگر بر روی 126 بیمار که جهت بررسی آپنه انسدادی خواب تحت پلی سومنوگرافی شبانه قرار گرفتند، انجام شد. خواب آلودگی بیش از حد هنگام روز توسط پرسشنامه های استانداردess: epworth sleepiness scale بررسی گردید. افراد با ess<10 به عنوان بیماران بدون خواب آلودگی بیش از حد روزانه در نظر گرفته شدند. نتایج پلی سومنوگرافی بیماران در دو گروه دچار خواب آلودگی بیش از حد روزانه و بدون خواب آلودگی بیش از حد روزانه بررسی گردید. نتایج: 71 بیمار، خواب آلودگی بیش از حد روزانه داشتند و 55 بیمار خواب آلودگی بیش از حد روزانه نداشتند. بیماران دچار خواب آلودگی بیش از حد روزانه، اشباع اکسیژن شبانه پایین تر، زمان خواب طولانی، latency خواب کوتاهتر، respiratory disturbance index بیشتر و حرکات پای بیشتر، نسبت به بیماران بدون خواب آلودگی روزانه داشتند(05/0p<). بیماران با و بدون خواب آلودگی بیش از حد روزانه تفاوتی از نظر کفایت خواب، توزیع مراحل خواب و تعداد بیدار شدن ها در طی شب نداشتند(05/0p>). بحث و نتیجه گیری: نتایج مطالعه ما پیشنهاد می کند که بین خواب آلودگی بیش از حد روزانه و متغیرهای پلی سومنوگرافی مربوط به تنفس و عدم اشباع اکسیژن در طی شب ارتباط وجود دارد. بیماران دچار خواب آلودگی بیش از حد روزانه هیپوکسمی شبانه شدیدتری دارند. هیپوکسمی شبانه ممکن است یکی از متغیرهای اصلی تعیین کننده خواب آلودگی بیش از حد روزانه در بیماران دچار آپنه انسدادی هنگام خواب باشند.